အေမ့လက္မ်ား။

လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာရာထူးအတြက္ အလုပ္သြားေလွ်ာက္ပါတယ္ ပထမ အင္တာဗ်ဴးေျဖဆိုေအာင္ျမင္သြားတာေၾကာင့္ အလုဆိုေနာက္ဆံုးအဆင့္အင္တာဗ်ဴးအတြက္ ကုမၸဏီရဲ႕ဒါ႐ိုက္တာနဲ႔ ေတြ႕ဆံုရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ႐ိုက္တာလုပ္သူက လူငယ္ရဲ႕ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ပညာေရးအဆင့္ ေအာင္ျမင္မႈမွာ ထိပ္တန္းျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္ ဒါနဲ႔လူငယ္ကိုေခၚၿပီး
ညီေလးေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ဆုမေလွ်ာက္ခဲ့ဘူးလားလို႔ေမးပါတယ္။
မေလွ်ာက္ခဲ့ဘူးဗ်။ ဒါဆို.ေက်ာင္းစရိတ္ေတြကို ညီေလးအေဖကေတာ္ေတာ္ေထာက္ပံ့ခဲ့ရမွာေပါ့)
လူငယ္ေခါင္းခါပါတယ္ မဟုတ္ဘူးဗ်"ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ကြၽန္ေတာ္တစ္ႏွစ္သားေလာက္မွာဆံုးသြားတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာင္းစရိတ္ေတြေထာက္ပံ့
ေပးခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ့္အေမပါ။

ဒါဆို ညီေလးအေမက ဘာအလုပ္လုပ္တာလည္း ကြၽန္ေတာ့္အေမက ခဝါသည္ပါ" လူငယ္ရဲ႕အေျဖကိုၾကားေတာ့ ဒါ႐ိုက္တာဟာ လူငယ္ရဲ႕လက္ကို သူ႔အားခဏျပဖို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္။ လူငယ္ဟာ ဒါ႐ိုက္တာရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို လက္ခံၿပီး သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကို ျဖန္႔ျပလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သိပ့္ကိုႏူးညံ့ၿပီးေခ်ာေမြ႕တဲ့လက္တစ္စံုျဖစ္ေနပါတယ္။

ညီေလးအေမ အဝတ္ေတြေလွ်ာ္တဲ့အခါ ညီေလးကူေလွ်ာ္ေပးခဲ့ဖူးလား"ဟင့္အင္း"ကြၽန္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွကူေလွ်ာ္မေပးခဲ့ရပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အေမက ကြၽန္ေတာ့္ကို စာပဲႀကိဳးစားခိုင္းတာ။ၿပီးေတာ့ အေမအဝတ္ေလွ်ာ္တာ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုျမန္တယ္ေလ၊ဪ...ဒါဆ္ို အကိုတစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုစရာ႐ွိတယ္...ညီေလးအိမ္ျပန္တဲ့အခါ အေမ့ဆီသြားၿပီး သူ႔လက္ေတြကိုေဆးေၾကာေပးႏိုင္မလား...ၿပီးရင္ မနက္ျဖန္အကို႔ကိုျပန္လာေတြ႕ပါ။

လူငယ္ဟာ သူအလုပ္ရဖို႔ ဒီအခြင့္အေရးဟာ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာသိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ မိခင္ဆီသြားၿပီး မိခင္ရဲ႕လက္ေတြေဆးေၾကာေပးခ်င္ေၾကာင္းခြင့္ေတာင္းပါတယ္။ မိခင္လုပ္သူက သားရဲ႕စကားအဆန္းေတြေၾကာင့္ အံ့ဩဝမ္းသာသြားပါတယ္။
စိတ္ခံစားမႈေတြ ေရာႁပြန္းေနရင္းနဲ႔ သူမရဲ႕လက္ေတြကို သားေ႐ွ႕မွာ ထုတ္လိုက္ပါတယ္။

လူငယ္က မိခင္ရဲ႕လက္ေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းေဆးေၾကာပါၿပီ အဲ့ဒီအခိုက္မွာ သူမ်က္႐ွည္ေတြစီးက်လို႔လာပါတယ္။မိခင္ရဲ႕လက္ေတြဟာ ဇရာေၾကာင့္တြန္႔႐ွံု႕ေပ်ာ့တြဲေနၿပီး ဒဏ္ရာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား႐ွိေနတာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ သူသတိထားမိသြားပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေတြဆို သူထိလိုက္တာနဲ႔ မိခင္ကတြန္႔ခနဲျဖစ္ျဖစ္သြားတဲ့အထိ နာက်င္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။

လက္ေတြဟာ သူ႔ေက်ာင္းစရိတ္ေတြကိုေပးေခ်ႏိုင္ဖို႔ နိစၥဓူဝ အဝတ္ေတြကိုေလွ်ာ္လာခဲတဲ့ လက္တစ္စံုပါလားဆိုတဲ့အသိကို သူခံစားမိသြားတာ ဒါပထမဦးဆံုးပါပဲ။ မိခင္ရဲ႕လက္ကဒဏ္ရာေတြက သူ႔ပညာေရးအတြက္၊သူ႔ေက်ာင္းကိစၥေတြအတြက္၊သူ႔အနာဂတ္ေတြအတြက္ လဲလွယ္ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ အဖိုးအခေတြပါပဲ။

လူငယ္ဟာ မိခင္ရဲ႕လက္ေတြကိုေဆးေၾကာခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မိခင္ေလွ်ာ္ဖို႔႐ွိေနတဲ့အဝတ္ေတြအားလံုးကို ႏႈတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီညမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ စကားလက္စံုက်ရင္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့
လူငယ္ဟာ ဒါ႐ိုက္တာရဲ႕ ရံုးခန္းကိုသြားပါတယ္။

ဒါ႐ိုက္တာက ညီေလး မေန႔က အိမ္မွာဘာေတြလုပ္ၿပီး ဘာေတြသင္ယူခဲ့လည္းဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလားလို႔ေမးတဲ့အခါ
လူငယ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းမွာမ်က္ရည္စေတြတြဲခိုလို႔ေနပါတယ္။

အခုေတာ့ ဘယ္အရာကို တန္ဖိုးထား ေက်းဇူးတင္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိသြားပါၿပီိ၊ ကြၽန္ေတာ္အေမမ႐ွိပဲနဲ႔ ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာ႐ွိလာမွာမဟၾတ္ပါဘူး။

တစ္စံုတစ္ရာ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္အေမကိုကူညီရင္း ကြၽန္ေတာ္အခုမွသိရတာပါ၊ မိသားစုကိုကူညီေထာက္ပံ့ျခင္းရဲ႕အေရးႀကီးမႈနဲ႔
အဖိုးအခႀကီးမႈေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္သိျမင္လာရပါၿပီ။

လူငယ္ရဲ႕ အေျဖမွာ ဒါ႐ိုက္တာက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဳးျပလိုက္ပါတယ္
ဒါဟာ"အကိုလိုခ်င္တဲ့ မန္ေနဂ်ာမွာ႐ွိေနရမယ့္ စိတ္ေနသေဘာထားပါပဲ၊ အကိုအလုပ္ခန္႔ခ်င္တာက တစ္ျခားသူေတြရဲ႕ အကူအညီကိုတန္ဖိုးထားတတ္တဲ့လူးမ်ိဳး။ အလုပ္ကိစၥေတြၿပီးေျမာက္ဖို႔ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕အခက္အခဲကိုလည္း ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္တဲ့လူမ်ိဳး။ ေငြကိုဘဝရဲ႕ပန္းတိုင္လိုသေဘာမထားတတ္တဲ့လူမ်ိဳးပါ။ ညီေလးကို အလုပ္ခန္႔လိုက္ပါၿပီ။

လူငယ္ အလုပ္ရသြားၿပီး အလုပ္ကိုလည္း အင္မတန္ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ သူနဲ႔တြဲဖက္လုပ္တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြရဲ႕ ေလးစားမႈကိုလည္း သူရ႐ွိခဲ့ပါတယ္၊ လူငယ္ရဲ႕ ဝန္ထမ္းေတြအားလံုးကလည္း စည္းလံုးတဲ့အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔အျဖစ္ အလုပ္ကို ဝီရိယထားၿပီးႀကိဳးစားၾကတယ္။
ရလဒ္အျဖစ္ ကုမၸဏီရဲ႕တိုးတတ္မႈေတြဟာ အံ့မခန္းျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။

ျဖစ္ရက္ကေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။

ဘာပဲလိုလို အျမဲတမ္းရၿပီး အလိုလိုက္၊အကာအကြယ္ေပးခံေနရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဗဟိုျပဳ စဥ္းစားတတ္တဲ့အတၱစိတ္ေတြဖြင့္ၿဖိဳးလာတတ္တယ္ သူ႔ကိုသူ အျမဲေ႐ွ႕တန္းတင္လာတတ္တယ္ ၊သူ႔ေနာက္ကေနႀကိဳးစားေထာက္ပံ့ေနတဲ့မိသားစုရဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳလာတတ္တယ္။

အလုပ္လုပ္တဲ့အခါ သူ႔စကားကို
အျမဲတမ္းနားေထာင္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္လာတတ္တယ္။
သူမန္ေနဂ်ာျဖစ္လာတဲ့အခါ သူ႔လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕အခက္အခဲဒုကၡေတြကို စာနာနားလည္ေပးႏိုင္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘဲ အျမဲတမ္း ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေနပယလိမ့္မယ္ အဲ့ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြဟာ ပညာေရးအရေတာ့ ထူးခြၽန္ေကာင္း ထူးခြၽန္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္ ဘဝမွာခဏတစ္ျဖဳတ္ေအာင္ျမင္ေကာင္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္ ဒါေပမယ့္၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ခံစားနားလည္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး သူတို႔ဟာ ပိုမိုတဲ့လိုခ်င္မႈေတြအတြက္ မေက်မနပ္နဲ႔ ျမည္တြန္းေတာက္တီးေနၾကမယ္။

အမုန္းတရားေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနၾကမယ္။ ကေတာက္ကဆ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ေနၾကမယ္။
ကဲ...ဒီလိုဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ
ကေလးေတြကို စိတ္တိုင္းက်အလိုလိုက္ၿပီး အျမဲအကာအကြယ္ေပးေနတဲ့ မိဘေတြျဖစ္ေနရင္၊ ဒါဟာ သူတို႔ကို တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္သလား?
ဒါမွမဟုတ္ အဲ့ဒီအစား ကိုယ့္ကေလးကိုယ္ ဖ်က္စီးေနၾကတာမ်ားလား?။

သင္ဟာ သင့္ကေလးကို အိမ္ေကာင္းရာေကာင္းနဲ႔ ေနခြင့္ျပဳႏိုင္တယ္၊ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ ေကြၽးႏိုင္တယ္၊ စႏၵရားတီးတတ္ေအာင္သင္ေပးႏိုင္တယ္၊ ႀကီးမားတဲ့ဖန္သားျပင္႐ွိတဲ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားစက္ေတြၾကည့္ခိုင္းႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သင့္အိမ္ျခံဝင္းထဲကျမက္ေတြရိတ္ျဖတ္တဲ့အခါ သူတို႔ကိုလည္း အဲ့ဒီအေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ထိေတြ႔ခြင့္ေပးပါ။

ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါမွာ စားၿပီးသားအိုးခြပ္ပန္ကန္ေတြကိုေဆးဖို႔ သူတို႔ အစ္ကို အစ္မေတြနဲ႔အတူ လုပ္ခြင့္ေပးပါ၊ ဒါက အိမ္ေဖာ္ငွါးဖို႔ ပိုက္ဆံမ႐ွိလို ဒီလိုလုပ္ရတာမဟုတ္ပါဘူး၊သင္က
သူတို႔ကို သင့္ျမတ္မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ခ်စ္ရာေရာက္ေအာင္လို႔ပါ။

မိဘေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာ ခ်မ္းသာ တစ္ေန႔မွာ အထက္ပါ ျဖစ္ရက္ထဲက မိခင္လိုပဲ မိဘေတြဟာ ဆံပင္ေတြျဖဴ အိုမင္းရင့္ေရာ္သြားမယ္ဆိုတာ သင့္ကေလးေတြကို နားလည္ေစရပါမယ္။

အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရမႈေတြကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားရမယ္ အခက္အခဲေတြကိုဘယ္လိုရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားရမယ္ ၿပီးေတာ့ အရာကိစၥေတြၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ အျခားလူေတြနဲ႔တဲြဖက္လုပ္ကိုင္တဲ့အခါ လိုအပ္တဲ့စြမ္းရည္ေတြကို
သင့္ကေလး သင္ယူတတ္ေျမာက္ဖို႔ပါပဲ။

မိတ္ေဆြ ဒီျဖစ္ရက္ကေလးကို
တတ္ႏိုင္သေလာ မ်ားမ်ားမွ်ေဝႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားပါ။ ဒီျဖစ္ရက္ကေလးကို သိရတဲ့ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကံၾကမၼာဟာ ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲေကာင္း ေျပာင္းလည္းသြားႏိုင္ပါတယ္။

(The Real Singaporeမွ Mother s Hands Story ကို ဒိုက္ဒိုက္(မႏၲေလး)မွ မွ်ေဝခံစားဘာသာျပန္ဆိုသည္။