ေက်းဇူးရွင္ မဟာ၀ိသုဒၶါ႐ုံဆရာေတာ္ႀကီး
ျပဳစုေတာ္မူေသာ “ဆိဒၵပိဓာနနီ”က်မ္းတြင္ ဤသို႔ဖြင့္ဆိုရွင္းျပထားပါသည္။
သဂါထာ၊ ေဒ၀တာသံယုတ္၊ ေဆတြာ၀ဂ္၊ နဇီရတိသုတ္ ပါဠိေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔
နတ္သားတစ္ပါးက လာေရာက္၍ ေမးေလွ်ာက္ရာတြင္ “ေလာက၌ အက်ဳိးစီးပြားတို႔ကို
ယိုက်ဆုံး႐ႈံးေစသည့္ အေပါက္ေတြ မည္မွ်ပါပါသနည္း”ဟူေသာ ေမးခြန္းလည္းအပါအ၀င္
ျဖစ္ပါသည္။
ဤတြင္ ဘုရားရွင္က အပ်င္းထူျခင္း၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့တန္ျခင္း၊ ထႂကြလုံ႔လမရွိျခင္း၊ မေစာင့္စည္းျခင္း၊ အအိပ္ႀကီးျခင္း၊ တြန္႔ဆုတ္ေႏွးေကြးျခင္းဟူေသာ အေပါက္ေျခာက္ေပါက္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
ထုိအေပါက္ေျခာက္ပါးတို႔ကို လုံၿခံဳေအာင္ ဖာေထးပိတ္ဆို႔ၾကသျဖင့္ ၀ိ၀ဋနိႆိတ ပါရမီကုသိုလ္တို႔ မယုိမက်ဘဲ တစ္လုံးတစ္ခဲတည္းစုေ၀းလ်က္ မေပ်ာက္မပ်က္ ျပည့္စုံေအာင္တည္၍ ပါရမီကုသိုလ္သူေဌးျဖစ္ၾကေစၿပီး ၿငိမ္းေအးလွေသာ နိဗၺာနသုခအဘယခ်မ္းသာကို ေရာက္ႏုိင္ၾကေစရန္ ရည္သန္ေတာင့္တကာ ဆိဒၵ=အေပါက္၊ ပိဓာနနီ=ပိတ္ဆုိ႔ရာပိတ္ဆုိ႔ေၾကာင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသည့္ ဤ“ဆိဒၵပိဓာနနီ” (အေပါက္ဖာက်မ္း)ကို ေရးသားစီရင္အပ္ရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ (ကိုးကား- ခ်ဳပ္ရာၿငိမ္းရာ (၀ဏၰသီရိ))
တစ္ဦးခ်င္းစီ၊ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီျဖစ္ေသာ လူသားမ်ားအတြက္ ေလာကီအက်ဳိးစီးပြား၊ ေလာကုတၱရာေကာင္းက်ဳိးအထူးမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ခံစားရရွိရန္အတြက္ ေဖာ္ျပပါ အေပါက္ေျခာက္ေပါက္ကို ပိတ္ဆုိ႔ကာကြယ္ႏုိင္႐ုံမွ်ျဖင့္ လုံေလာက္သည္ဟု နားလည္မိပါသည္။ စီးပြားဥစၥာတုိးပြားေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တရားထူး၊ တရားျမတ္ ရင့္က်က္ေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း အေပါက္ေျခာက္ေပါက္ မေပၚေပါက္ေအာင္၊ မရွိေအာင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တားဆီးၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ အေပါက္ျဖစ္လာပါကလည္း သတိထားႀကိဳးစားၿပီး ဖာေထးပိတ္ဆုိ႔ၾကရပါမည္။ လုံလုံၿခံဳၿခံဳေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ပိတ္ႏိုင္ျခင္းကို အပိတ္လွျခင္းဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
စာေရးသူတုိ႔အနီးအနားရွိ ျပတင္းတံခါးမ်ားကိုလည္း လိုအပ္ေသာအခါဖြင့္၍ မလိုအပ္ေသာအခါ ပိတ္ၾကရသည္ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတို႔ ေန႔စဥ္ကိုင္တြယ္ အသုံးျပဳေနၾကရေသာ ဘူး၊ ပုလင္း၊ ပုံးအဖုံးမ်ားကိုလည္း ဖြင့္ၿပီးျပန္လည္ပိတ္ၾကရပါသည္။ လုံလုံၿခံဳၿခံဳ၊ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္၊ က်က်နနပိတ္မွသာလွ်င္ အစစအရာရာ စိတ္ခ်ရမည္ဟုဆုိခ်င္ပါသည္။ ဘ၀တစ္ခုကို အစျပဳဖြင့္လွစ္ခဲ့ေသာ လူသားသက္ရွိမ်ားသည္လည္း ကိုယ္ယုံၾကည္ရာ၊ ကိုယ္လက္လွမ္းမီရာ အေနအထားမ်ားျဖင့္ ရပ္တည္ရွင္သန္ေနထုိင္ၾကရၿပီး တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ နိဂုံးခ်ဳပ္ၾကရပါသည္။ မိမိတို႔၏ ဘ၀ကန္႔လန္႔ကာကို မိမိတို႔ကိုယ္တုိင္ ပိတ္သိမ္းၾကရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဘုရားရွင္သတိေပးၫႊန္ျပေသာ အေပါက္ေျခာက္ေပါက္တြင္ အပ်င္းထူျခင္း၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့တန္ျခင္း၊ ထႂကြလုံ႔လမရွိျခင္း၊ အအိပ္ႀကီးျခင္း၊ တြန္႔ဆုတ္ေႏွးေကြးျခင္းဟူေသာ အေပါက္ငါးေပါက္ထက္ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္သည္ စာေရးသူတုိ႔အနီးအနားတြင္ ႀကီးႀကီးမားမား၊ ထင္သာျမင္သာရွိလွသည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ထုိမေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္ေၾကာင့္ တစ္ဦးခ်င္းအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိသားတစ္စု၊ အုပ္စုတစ္စုအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံတစ္ရပ္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း ဆုိးျပစ္မ်ားစြာကို တုိးပြားေပၚေပါက္ေစပါသည္။ ေရရွည္တြင္ အလုံးစုံျဖစ္ထြန္းတုိးတက္ေစရန္အတြက္ အဓိကအက်ဆုံးမွာ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္ကို လုံေအာင္ပိတ္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရပါမည္။
ဘာသာေရးအရ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အလုပ္တာ၀န္အရ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေလးစားလုိက္နာရျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ လူသားပီသမႈအရ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ၊ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ား ျမင့္ျမတ္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း ေစာင့္စည္းမႈသေဘာတရားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေစာင့္စည္းမႈကို ဆုပ္ကိုင္စဲြၿမဲက်င့္သုံးျခင္းအားျဖင့္ အပ်င္းထူရန္၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့တန္ရန္၊ ထႂကြလုံ႔လကင္းမဲ့ရန္၊ အအိပ္ႀကီးရန္၊ တြန္႔ဆုတ္ေႏွးေကြးရန္ အခြင့္သာမည္မဟုတ္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာကိစၥရပ္မ်ားစြာကို ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္တည္တံ့ေစသည္ဟု ယုံၾကည္မိပါသည္။
သို႔ေသာ္ မေစာင့္စည္းျခင္းမ်ားျဖင့္ လတ္တေလာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားကို ျပည့္၀ေစမႈ၊ အမ်ားတကာထက္ လက္ဦးပိုင္ဆုိင္ရရွိမႈ၊ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို လြယ္ကူသက္သာစြာ ဖန္တီးခံစားႏုိင္မႈ၊ မ်ဳိးဆက္ႏွင့္ မ်ဳိးႏြယ္စုနီးစပ္ရာအ၀န္းအ၀ိုင္းအတြက္ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးစြမ္းႏုိင္မႈ၊ ရာထူးအာဏာႏွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ားကို ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ အလဲြသုံးႏုိင္မႈ စသည့္ ေရတုိေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာမ်ားကို ျဖစ္ထြန္းေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔လူသားမ်ားအား ႏွစ္သက္သေဘာက် ခုံမင္စဲြလမ္းေစရန္ တြန္းအားေပးမည္ျဖစ္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္း၏အရသာကို ႀကိဳက္သူအေရအတြက္ မ်ားျပားလာေစပါသည္။
မေစာင့္စည္းသူ အေရအတြက္မ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် ေလာက၌မေစာင့္စည္းျခင္း အေပါက္သည္ က်ယ္သည္ထက္ပို၍ က်ယ္လာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္း အေပါက္တစ္ခုတည္းျဖင့္ အလုံးစုံပ်က္စီးမႈသို႔ က်ေရာက္သြားႏုိင္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္းသည္ ေနရာအဆင့္အသီးသီးအတြက္ ယုံၾကည္မႈကို ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားေစမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္းသည္ လူညံ့၊ လူယုတ္၊ လူမပီသသူမ်ား၏ အတၱထြက္ေပါက္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ႐ိုးေအးေသာ၊ ေငြေၾကး၊ ဉာဏ္ရည္ႏွင့္ အားအင္နည္းပါးေသာ လူအမ်ားအား မေစာင့္စည္းျခင္းတရားကို လက္ကိုင္ထားသည့္ လူတန္းစားမ်ားက ျဖတ္စားလွ်ပ္စားလုပ္ကာ အႏုိင္ယူလႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္တတ္ၾကပါသည္။
မေစာင့္စည္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈႀကီးမားခဲ့ရသည္။ ေလာဘရမၼက္ျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ား ျပင္းထန္လာခဲ့ရသည္။ အခ်င္းခ်င္း ရန္ေစာင္အၿငိဳးဖဲြ႕မႈျပႆနာမ်ား အျဖစ္မ်ားလာခဲ့ရသည္။ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ား၏ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ခုခံအားမ်ား က်ဆင္းခဲ့ၾကရသည္။ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းမ်ားစြာကို အင္အားခ်ည့္နဲ႔ယုတ္ေလ်ာ့ေစသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္၏အနာဂတ္ကို မႈန္၀ါးေပ်ာက္ကြယ္ေစ၍ ခရီးခက္ေစခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶဘုရားေဟာအေၾကာင္းအရာမ်ားတြင္ ပါရွိသည့္ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္သည္ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အႀကီးဆုံး၊ အက်ယ္ဆုံး ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္မွတ္ရေစပါသည္။
တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အာဏာရွင္မ်ား၊ ဌာနဆုိင္ရာအႀကီးအကဲမ်ား၊ ရပ္ရြာေဒသအလုိက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၊ ပညာတတ္မ်ား၊ သာမန္ျပည္သူမ်ား ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ မေစာင့္စည္းၾကေသာအခါ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံသည္ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ေျခလွမ္းတုိင္းအတြက္ ခက္ခဲပင္ပန္း၊ ၾကမ္းတမ္းေစခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူကို ျပည္သူဟု သေဘာမထားခဲ့ၾကသူမ်ား၊ ျပည္သူပိုင္သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခဲ့ၾကသူမ်ား၊ နည္းနည္းျဖစ္ေစ၊ မ်ားမ်ားျဖစ္ေစ အခြင့္ရွိလွ်င္ရွိသလို ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ယက္ခဲ့ၾကသူမ်ား၏ မေစာင့္စည္းျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ရင္ေသြးမ်ားထိေအာင္ နစ္နာဆုံး႐ႈံးထိခိုက္ေစခဲ့ရပါသည္။
ေလာက၌ အက်ဳိးစီးပြားတို႔ကို ယိုက်ဆုံး႐ႈံးေစသည့္ အေပါက္မ်ားကို တစ္ဦးခ်င္းစီ ပိတ္ၾကရပါမည္။ သို႔မွသာ အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ခိုင္မာျဖစ္ထြန္းမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ႏုိင္ငံတြင္ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္သည္ ေတာ္ေတာ္ေလးႀကီးေနေၾကာင္း အားလုံးလက္ခံမည္ဟု ယူဆပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေသာအေပါက္ကို လုံေအာင္၊ ေနာက္ထပ္မေပါက္ရေအာင္ပိတ္ဖို႔ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းၾကရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသားလုိက္ရပါသည္။
ဤတြင္ ဘုရားရွင္က အပ်င္းထူျခင္း၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့တန္ျခင္း၊ ထႂကြလုံ႔လမရွိျခင္း၊ မေစာင့္စည္းျခင္း၊ အအိပ္ႀကီးျခင္း၊ တြန္႔ဆုတ္ေႏွးေကြးျခင္းဟူေသာ အေပါက္ေျခာက္ေပါက္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
ထုိအေပါက္ေျခာက္ပါးတို႔ကို လုံၿခံဳေအာင္ ဖာေထးပိတ္ဆို႔ၾကသျဖင့္ ၀ိ၀ဋနိႆိတ ပါရမီကုသိုလ္တို႔ မယုိမက်ဘဲ တစ္လုံးတစ္ခဲတည္းစုေ၀းလ်က္ မေပ်ာက္မပ်က္ ျပည့္စုံေအာင္တည္၍ ပါရမီကုသိုလ္သူေဌးျဖစ္ၾကေစၿပီး ၿငိမ္းေအးလွေသာ နိဗၺာနသုခအဘယခ်မ္းသာကို ေရာက္ႏုိင္ၾကေစရန္ ရည္သန္ေတာင့္တကာ ဆိဒၵ=အေပါက္၊ ပိဓာနနီ=ပိတ္ဆုိ႔ရာပိတ္ဆုိ႔ေၾကာင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသည့္ ဤ“ဆိဒၵပိဓာနနီ” (အေပါက္ဖာက်မ္း)ကို ေရးသားစီရင္အပ္ရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ (ကိုးကား- ခ်ဳပ္ရာၿငိမ္းရာ (၀ဏၰသီရိ))
တစ္ဦးခ်င္းစီ၊ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီျဖစ္ေသာ လူသားမ်ားအတြက္ ေလာကီအက်ဳိးစီးပြား၊ ေလာကုတၱရာေကာင္းက်ဳိးအထူးမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ခံစားရရွိရန္အတြက္ ေဖာ္ျပပါ အေပါက္ေျခာက္ေပါက္ကို ပိတ္ဆုိ႔ကာကြယ္ႏုိင္႐ုံမွ်ျဖင့္ လုံေလာက္သည္ဟု နားလည္မိပါသည္။ စီးပြားဥစၥာတုိးပြားေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တရားထူး၊ တရားျမတ္ ရင့္က်က္ေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း အေပါက္ေျခာက္ေပါက္ မေပၚေပါက္ေအာင္၊ မရွိေအာင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တားဆီးၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ အေပါက္ျဖစ္လာပါကလည္း သတိထားႀကိဳးစားၿပီး ဖာေထးပိတ္ဆုိ႔ၾကရပါမည္။ လုံလုံၿခံဳၿခံဳေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ပိတ္ႏိုင္ျခင္းကို အပိတ္လွျခင္းဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
စာေရးသူတုိ႔အနီးအနားရွိ ျပတင္းတံခါးမ်ားကိုလည္း လိုအပ္ေသာအခါဖြင့္၍ မလိုအပ္ေသာအခါ ပိတ္ၾကရသည္ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတို႔ ေန႔စဥ္ကိုင္တြယ္ အသုံးျပဳေနၾကရေသာ ဘူး၊ ပုလင္း၊ ပုံးအဖုံးမ်ားကိုလည္း ဖြင့္ၿပီးျပန္လည္ပိတ္ၾကရပါသည္။ လုံလုံၿခံဳၿခံဳ၊ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္၊ က်က်နနပိတ္မွသာလွ်င္ အစစအရာရာ စိတ္ခ်ရမည္ဟုဆုိခ်င္ပါသည္။ ဘ၀တစ္ခုကို အစျပဳဖြင့္လွစ္ခဲ့ေသာ လူသားသက္ရွိမ်ားသည္လည္း ကိုယ္ယုံၾကည္ရာ၊ ကိုယ္လက္လွမ္းမီရာ အေနအထားမ်ားျဖင့္ ရပ္တည္ရွင္သန္ေနထုိင္ၾကရၿပီး တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ နိဂုံးခ်ဳပ္ၾကရပါသည္။ မိမိတို႔၏ ဘ၀ကန္႔လန္႔ကာကို မိမိတို႔ကိုယ္တုိင္ ပိတ္သိမ္းၾကရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဘုရားရွင္သတိေပးၫႊန္ျပေသာ အေပါက္ေျခာက္ေပါက္တြင္ အပ်င္းထူျခင္း၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့တန္ျခင္း၊ ထႂကြလုံ႔လမရွိျခင္း၊ အအိပ္ႀကီးျခင္း၊ တြန္႔ဆုတ္ေႏွးေကြးျခင္းဟူေသာ အေပါက္ငါးေပါက္ထက္ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္သည္ စာေရးသူတုိ႔အနီးအနားတြင္ ႀကီးႀကီးမားမား၊ ထင္သာျမင္သာရွိလွသည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ထုိမေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္ေၾကာင့္ တစ္ဦးခ်င္းအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိသားတစ္စု၊ အုပ္စုတစ္စုအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံတစ္ရပ္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း ဆုိးျပစ္မ်ားစြာကို တုိးပြားေပၚေပါက္ေစပါသည္။ ေရရွည္တြင္ အလုံးစုံျဖစ္ထြန္းတုိးတက္ေစရန္အတြက္ အဓိကအက်ဆုံးမွာ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္ကို လုံေအာင္ပိတ္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရပါမည္။
ဘာသာေရးအရ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အလုပ္တာ၀န္အရ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေလးစားလုိက္နာရျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ လူသားပီသမႈအရ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ၊ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ား ျမင့္ျမတ္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း ေစာင့္စည္းမႈသေဘာတရားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေစာင့္စည္းမႈကို ဆုပ္ကိုင္စဲြၿမဲက်င့္သုံးျခင္းအားျဖင့္ အပ်င္းထူရန္၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့တန္ရန္၊ ထႂကြလုံ႔လကင္းမဲ့ရန္၊ အအိပ္ႀကီးရန္၊ တြန္႔ဆုတ္ေႏွးေကြးရန္ အခြင့္သာမည္မဟုတ္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ ေစာင့္စည္းျခင္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာကိစၥရပ္မ်ားစြာကို ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္တည္တံ့ေစသည္ဟု ယုံၾကည္မိပါသည္။
သို႔ေသာ္ မေစာင့္စည္းျခင္းမ်ားျဖင့္ လတ္တေလာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားကို ျပည့္၀ေစမႈ၊ အမ်ားတကာထက္ လက္ဦးပိုင္ဆုိင္ရရွိမႈ၊ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို လြယ္ကူသက္သာစြာ ဖန္တီးခံစားႏုိင္မႈ၊ မ်ဳိးဆက္ႏွင့္ မ်ဳိးႏြယ္စုနီးစပ္ရာအ၀န္းအ၀ိုင္းအတြက္ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးစြမ္းႏုိင္မႈ၊ ရာထူးအာဏာႏွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ားကို ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္ အလဲြသုံးႏုိင္မႈ စသည့္ ေရတုိေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာမ်ားကို ျဖစ္ထြန္းေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔လူသားမ်ားအား ႏွစ္သက္သေဘာက် ခုံမင္စဲြလမ္းေစရန္ တြန္းအားေပးမည္ျဖစ္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္း၏အရသာကို ႀကိဳက္သူအေရအတြက္ မ်ားျပားလာေစပါသည္။
မေစာင့္စည္းသူ အေရအတြက္မ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် ေလာက၌မေစာင့္စည္းျခင္း အေပါက္သည္ က်ယ္သည္ထက္ပို၍ က်ယ္လာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္း အေပါက္တစ္ခုတည္းျဖင့္ အလုံးစုံပ်က္စီးမႈသို႔ က်ေရာက္သြားႏုိင္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္းသည္ ေနရာအဆင့္အသီးသီးအတြက္ ယုံၾကည္မႈကို ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားေစမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေစာင့္စည္းျခင္းသည္ လူညံ့၊ လူယုတ္၊ လူမပီသသူမ်ား၏ အတၱထြက္ေပါက္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ႐ိုးေအးေသာ၊ ေငြေၾကး၊ ဉာဏ္ရည္ႏွင့္ အားအင္နည္းပါးေသာ လူအမ်ားအား မေစာင့္စည္းျခင္းတရားကို လက္ကိုင္ထားသည့္ လူတန္းစားမ်ားက ျဖတ္စားလွ်ပ္စားလုပ္ကာ အႏုိင္ယူလႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္တတ္ၾကပါသည္။
မေစာင့္စည္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈႀကီးမားခဲ့ရသည္။ ေလာဘရမၼက္ျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ား ျပင္းထန္လာခဲ့ရသည္။ အခ်င္းခ်င္း ရန္ေစာင္အၿငိဳးဖဲြ႕မႈျပႆနာမ်ား အျဖစ္မ်ားလာခဲ့ရသည္။ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ား၏ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ခုခံအားမ်ား က်ဆင္းခဲ့ၾကရသည္။ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းမ်ားစြာကို အင္အားခ်ည့္နဲ႔ယုတ္ေလ်ာ့ေစသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္၏အနာဂတ္ကို မႈန္၀ါးေပ်ာက္ကြယ္ေစ၍ ခရီးခက္ေစခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶဘုရားေဟာအေၾကာင္းအရာမ်ားတြင္ ပါရွိသည့္ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္သည္ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အႀကီးဆုံး၊ အက်ယ္ဆုံး ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္မွတ္ရေစပါသည္။
တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အာဏာရွင္မ်ား၊ ဌာနဆုိင္ရာအႀကီးအကဲမ်ား၊ ရပ္ရြာေဒသအလုိက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၊ ပညာတတ္မ်ား၊ သာမန္ျပည္သူမ်ား ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ မေစာင့္စည္းၾကေသာအခါ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံသည္ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ေျခလွမ္းတုိင္းအတြက္ ခက္ခဲပင္ပန္း၊ ၾကမ္းတမ္းေစခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူကို ျပည္သူဟု သေဘာမထားခဲ့ၾကသူမ်ား၊ ျပည္သူပိုင္သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခဲ့ၾကသူမ်ား၊ နည္းနည္းျဖစ္ေစ၊ မ်ားမ်ားျဖစ္ေစ အခြင့္ရွိလွ်င္ရွိသလို ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ယက္ခဲ့ၾကသူမ်ား၏ မေစာင့္စည္းျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ရင္ေသြးမ်ားထိေအာင္ နစ္နာဆုံး႐ႈံးထိခိုက္ေစခဲ့ရပါသည္။
ေလာက၌ အက်ဳိးစီးပြားတို႔ကို ယိုက်ဆုံး႐ႈံးေစသည့္ အေပါက္မ်ားကို တစ္ဦးခ်င္းစီ ပိတ္ၾကရပါမည္။ သို႔မွသာ အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ခိုင္မာျဖစ္ထြန္းမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ႏုိင္ငံတြင္ မေစာင့္စည္းျခင္းအေပါက္သည္ ေတာ္ေတာ္ေလးႀကီးေနေၾကာင္း အားလုံးလက္ခံမည္ဟု ယူဆပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေသာအေပါက္ကို လုံေအာင္၊ ေနာက္ထပ္မေပါက္ရေအာင္ပိတ္ဖို႔ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းၾကရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသားလုိက္ရပါသည္။
No comments:
Post a Comment